آری؛ این کار همان «علم تعبیر رویا» است. روش‌های متعددی برای شناسایی دلیل آفرینش هر نوع رویا وجود دارد که متأسفانه همگی مربوط به زمان بیداری هستند. شما باید ابتدا رویای خود را یادآوری کنید تا قادر به تحلیل آن باشید. پس اگر دقت یادآوری پایین باشد، لاجرم کیفیت تحلیل نیز دچار افت خواهد شد. مشکل دوم، آشنا نبودن شخص روانکاو با دنیای درون شماست. زیرا ذهن هریک از ما، دنیای شخصی ماست و هیچ‌کس بهتر از خودمان از زیر و بم آن اطلاع ندارد. مشکل بزرگ‌تر در این عرصه، وجود توهمات خرافی برای تعبیر غیرعلمی رویاها است. باور کنید هیچ شباهت عینی میان رویای دو انسان متفاوت وجود ندارد. اگر ترس از معلم ریاضی در رویای من، به شکل یک مار ظاهر شود؛ دلیل بر این نمی‌شود که هرکس در خواب مار ببیند، حتماً از معلم ریاضی می‌ترسد.
با کمک تکنیک «تحلیل رویا در لحظه»، قادر به تشخیص سرچشمه‌ی رویاها خواهید بود و محل تولد آنها را در دل رویا با چشمان خویش خواهید دید. می‌توانید حین رویابینی، علتِ تولد کابوس‌ها را کشف کنید و ببینید دقیقاً از کجا سبز می‌شوند! آیا از یک فکر منفیِ ساده سر برآورده‌اند؟ یا زاده‌ی باوری عمیق هستند؟ آیا به دلیل نامساعد بودن شرایط محیطی (نور، دما، رطوبت، سروصدا)، کابوس می‌بینید؟ یا فقط تشنه هستید؟ یا که نیاز به دستشویی دارید؟
شخص خودآگاه تمام این‌ها را به‌وضوح می‌بیند. بنابراین به‌سادگی تصمیم می‌گیرد که با تمرکز، ثبات را به فضای رویا برگرداند و به خواب ادامه دهد؛ یا که بیدار شود و مشکلات محیطی و تشنگی را برطرف سازد.
۵ کابوس عمومی و تعبیر علمی اون‌ها
کابوس‌های زیادی وجود دارند که غیرقابل شمارش هستند. در اینجا، تمرکز ما بر شایع‌ترین خواب‌هایی است که شما لااقل هفته‌ای یک بار تجربه می‌کنید. رویاهایی بد و آزاردهنده که تحمل کردنشان اصلاً منطقی نیست. اصلاً چرا باید به‌خاطرِ پر بودن مثانه، هرشب سر کلاس اول دبستان تنبیه شویم... آن‌هم درحالی‌که پنجاه‌واندی از سن‌مان می‌گذرد؟
کابوس شماره 1: تاریکی و نابینا شدن
این مورد واقعاً ضدحال هست. وسط رویا داری خوش می‌گذرونی که یه‌دفعه چراغ‌های دنیا خاموش میشه...
شایع‌ترین علت این کابوس، چیزی نیست جز افزایش نور محیط بیرون! خیلی ساده‌ست: تابش نور (خورشید یا لامپ) به پلک‌های بسته شما، بینایی فیزیکی رو فعال میکنه و بینایی تخیلی رو مختل میکنه.
کابوس شماره 2: لال شدن
مثل چی ترسیدی و می‌خوای تقاضای کمک کنی، ولی صدات درنمیاد...
دفعه بعد که قبل از خواب، آب کافی نخوردی؛ یادت باشه که تشنگی بدن واقعی تو علتِ لال شدنت وسط رویا هست.
کابوس شماره 3: فلج شدن
یه موجود تاریک دنبالت افتاده، ولی پاهات توان حرکت ندارن...
خوابیدن روی شکم، خصوصاً با معده پُر، انرژی ذهن شما رو تلف میکنه و باعث میشه تو رویا حتی از راه رفتن عاجز باشید. بعدش می‌ترسید و اوضاع بدتر میشه.
کابوس شماره 4: پیدا نکردن سرویس بهداشتی
میری سرویس، می‌بینی چهارتا در داره. هیچکدوم هم بسته نمیشه...
این‌یکی تعبیر نمی‌خواد. همه شما دلیلش رو می‌دونید. پس فقط یادتون باشه، با مثانه پُر نخوابید. چون بعدش باید منتظر کابوس‌های مهاجم (شماره 5) باشید.
کابوس شماره 5: هیولاهای جاودانه
این بدترین نوع کابوس هست و اکثراً تجربه کردیم...
هوای گرم اتاق خواب + معده پُر + مثانه پُر = کابوسی که خیلی سریع و قوی هست، نابود نمیشه، اگه بمیره باز زنده میشه، و قصد جون شما رو داره
اما چاره چیست؟
طبق دو دهه تحقیقات: از هر ده کابوس که در طول خواب تجربه می‌کنید، فقط یکی به‌خاطرِ نامساعد بودن شرایط محیط، درد واقعی، تشنگی، گرسنگی و یا پر بودن مثانه است. نُه‌تای دیگر فقط‌وفقط ماحصل افکار و باورهای منفی هستند.
بنابراین در بیشتر موارد رویارویی با کابوس، هیچ لزومی به شکستن رؤیا و بیدار شدن نیست. فقط کافی است، علت و ریشه‌ی کابوس را ببینید و آن را برطرف سازید. با حذف تک‌تک این نقاط ضعف و پاک‌سازی دنیای ذهن، همچنین با تنظیم زمان خواب و شرایط محیطی، قادر به تقویت تمرکز و ورود به لایه‌های عمیق‌تر و شفاف‌تر و لذت‌بخش‌تر رؤیا خواهید بود!
برای مثال: وقتی در خواب قادر به راه رفتن نیستید. این مشکل از دنیای بیرون نیست؛ بلکه فقط یک ترس ساده از اعماق ذهن شماست: «هراس از فلج شدن.» کابوس «قفل شدن دندان‌ها در یکدیگر و حرکت سخت و دردناک آنها» خود نشانه‌ای آشکار بر این است که آنچه می‌بینید و حس می‌کنید، واقعی نیست!
پس به جای ترسیدن... آگاه شو
از کتاب: چهل دروازه به ماورا
